पौडेल जी,
2014 मा मोदीको भारतको प्रधानमन्त्रीको रूपमा निर्वाचित भएदेखि, हामीले कट्टरपन्थी हिन्दुत्व विचारधारातर्फ भारतीय पत्रकारिताको निश्चित परिवर्तन देख्यौं।
तर, हालैका वर्षहरूमा भारतीय मिडिया, प्रिन्ट, इलेक्ट्रोनिक र सामाजिकको सम्पूर्ण स्पेक्ट्रमले सफारोको विभिन्न रंगहरू प्रदर्शन गरिरहेको छ र लोकतन्त्र, धर्मनिरपेक्षता र बहु-सांस्कृतिक र बहुजातीय पहिचानको वस्तुनिष्ठता र मूल्यहरू द्रुत रूपमा गुमाउँदै गएको छ जसमा भारतलाई गर्व थियो।
भारतको मोदीको कट्टरपन्थी सरकारले आफ्ना गुप्तचर एजेन्सीहरूको सहयोगमा सबै ठूला मिडिया हाउसहरूमा फलामको पकड सुनिश्चित गरेको छ र आफ्नो संकीर्ण प्रचार गर्न भारत भित्र र विदेशमा नियन्त्रण गर्ने सामाजिक सञ्जाल समुदायको ठूलो नेटवर्क खडा गरेको छ। घृणा फैलाइएको विचारधारा, विशेष गरी यसको पाकिस्तान विरोधी बयानबाजी।
जहिले पनि मोदी सरकार आफ्नो द्रुत रूपमा बिग्रँदै गएको आर्थिक र राजनीतिक समस्याहरू समाधान गर्न असफल हुन्छ, यो “पाकिस्तान खतरा” तर्फ फर्केर असन्तुष्ट र गरिब करोडौंको ध्यान हटाउने आफ्नो मनपर्ने रणनीतिमा फर्कन्छ। भारतीय मिडियाले मोदी सरकारसँग हात मिलाएर पाकिस्तानले राष्ट्रिय सुरक्षालाई खतरामा पार्ने गरी घरेलु स्थानीय समस्याबाट जनताको ध्यानाकर्षण गराउन आवश्यक प्रचार सिर्जना गरेको छ।
सामान्यतया आमसञ्चार आधुनिक समाजको अभिन्न अंग भइसकेको छ। मनोरञ्जनदेखि राजनीतिसम्म, टेलिभिजनदेखि इन्टरनेटसम्म, यसको उद्देश्य जनसमुदायको सूचनाको प्रसार मात्र नभएर विकसित भएको छ।
यो आधुनिक समाजको सामाजिक ढाँचाको एक हिस्सा हो, मापदण्डहरू तय गर्ने र स्थापना गर्ने, साथै हाम्रो समाज र यसको राजनीतिको सामान्य चरित्र प्रस्तुत गर्ने।
समाज भित्र मिडियाको भूमिका विशाल छ, विशेष गरी हामी कसरी व्यक्ति र राष्ट्रको रूपमा एकअर्कासँग अन्तरक्रिया गर्छौं भन्ने प्रभावले हाम्रो दैनिक जीवनमा, र विशेष गरी अरूको हाम्रो धारणामा बढ्दो महत्त्वपूर्ण भूमिका जारी राखेको छ।
आमसञ्चार सूचना प्रवाह गर्ने एउटा सशक्त माध्यम भएतापनि सञ्चारमाध्यमले कुनै पनि राष्ट्रको आन्तरिक राजनीतिमा मात्र नभई त्यसको परराष्ट्र नीति र रणनीतिक सोचमा पनि राजनीतिक चिन्तन र धारणामा निश्चित प्रभाव पारिरहेको हुन्छ । भारतीय मिडियामा पाकिस्तानलाई अपमानजनक र शत्रुतापूर्ण प्रस्तुतिको रूपमा चित्रण गर्नु असामान्य कुरा होइन।
पाकिस्तानलाई प्रायः संकीर्ण रूपमा स्टिरियोटाइप गरिएको तरिकामा प्रतिनिधित्व गरिन्छ र समस्याग्रस्त “अन्य” को रूपमा नकारात्मक रूपमा चित्रण गरिन्छ, असमान रूपमा हिंसा, चरमपन्थी, कट्टरपन्थी वा आतंककारीको रूपमा प्रतिनिधित्व गरिन्छ – क्षेत्रको शान्ति र स्थिरताको शत्रु।
भारतीय मिडिया, टेलिभिजन समाचार च्यानलहरू विशेष गरी, पाकिस्तानसँग युद्धको लागि खाडी, चाहे त्यो आणविक सर्वनाशमा बढ्छ। तिनीहरूले घृणाको ज्वालालाई ज्वलन्त राख्नको लागि जिङ्गोइस्टिक उन्माद फैलाउन काल्पनिक कथाहरू लेख्छन्।
