अनुप आर्य,
संयुक्त राष्ट्रसंघले इस्लामोफोबिया विरुद्धको दोस्रो अन्तर्राष्ट्रिय दिवस मनाउँदै छ । संयुक्त राष्ट्र संघको महासभाले मार्च १५, २०२२ मा एक प्रस्ताव पारित गर्यो, जसले १५ मार्चलाई इस्लामोफोबिया विरुद्धको अन्तर्राष्ट्रिय दिवसको रूपमा तोकेको थियो। “यसले सहिष्णुता र शान्तिको संस्कृतिको प्रवर्द्धनमा विश्वव्यापी संवादको लागि आह्वान गर्दछ, मानव अधिकारको सम्मान र धर्म र विश्वासको विविधताको लागि।”
संयुक्त राष्ट्रसंघका महासचिव एन्टोनियो गुटेरेसले भने, “सबै प्रमुख आस्था र संयुक्त राष्ट्र संघको बडापत्रको मुटुमा रहेका समावेशी, सहिष्णुता र आपसी समझदारीका साझा मूल्यहरूलाई अगाडि बढाउन सँगै काम गरिरहौं।” महासचिव घोषणा गर्न दृढ थिए कि “इस्लामफोबिया विरुद्ध लड्ने यो अन्तर्राष्ट्रिय दिवसमा, हामी ध्यान केन्द्रित गर्दछौं – र कार्यको लागि आह्वान गर्दछौं – मुस्लिम विरोधी घृणाको विषलाई निकास गर्न। उनले थपे, “एक सहस्राब्दीभन्दा लामो समयदेखि इस्लामको शान्ति, करुणा र अनुग्रहको सन्देशले विश्वभरका मानिसहरूलाई प्रेरित गरेको छ।” महासभाका अध्यक्षले संकेत गरे कि “इस्लामोफोबिया जेनोफोबियामा निहित छ, वा अपरिचितहरूको डर, जुन भेदभावपूर्ण अभ्यासहरू, यात्रा प्रतिबन्धहरू, घृणायुक्त भाषण, धम्की र अन्य मानिसहरूलाई लक्षित गरेर प्रतिबिम्बित हुन्छ।”
श्री कोफी अन्नान, उनका पूर्ववर्तीले भनेका छन्, “इस्लामफोबिया आधुनिक समयको दुखद र समस्याग्रस्त विकास हो।”
इङ्गल्याण्डका प्रोफेसर गोर्डन कोनवेले भने, “इस्लामोफोबिया मुस्लिमहरू विरुद्ध निराधार र अप्रमाणित आतंक हो, जसले अन्ततः बहिष्कार र भेदभावको अभ्यासको परिणाम दिन्छ।”
संयुक्त राज्य अमेरिकाका पत्रकार स्टीफन श्वार्ट्जले इस्लामोफोबियालाई सम्पूर्ण इस्लामको निन्दाको रूपमा परिभाषित गरेका छन्। उनी भन्छन् कि इस्लामोफोबियाले इस्लामलाई आधुनिक समयको लागि समस्याको रूपमा लिन्छ।
राष्ट्रपति बिडेनले मार्च 10, 2024 मा भने, “इस्लामोफोबियालाई संयुक्त राज्य अमेरिकामा कुनै ठाउँ छैन, जुन उपासनाको स्वतन्त्रतामा स्थापित र मुस्लिम आप्रवासीहरू सहित आप्रवासीहरूको योगदानमा निर्माण गरिएको हो।”
रुसी विदेश मन्त्रालयका प्रवक्ता मारिया जाखारोभाले भनिन्, “हामी धार्मिक आस्थाका आधारमा मुस्लिमहरूमाथि हुने भेदभाव र उत्पीडनको विरुद्धमा उभिने र व्यक्तिगत मात्र नभई विश्वास गर्नेहरूको सामूहिक अधिकारको सम्मानमा आधारित धार्मिक स्वतन्त्रता सुनिश्चित गर्नका लागि खडा छौं।”
जर्ज वाशिंगटन विश्वविद्यालयका प्रोफेसर सेयद हुसेन नसरले भने, “इस्लामोफोबिया डरको मात्र होइन, घृणाको विषय पनि थियो।”
पश्चिममा इस्लामको बारेमा धेरै गलत धारणाहरू छन्, विशेष गरी मानवअधिकारको सन्दर्भमा, र प्रायः आफ्नो कुरा प्रमाणित गर्न मुस्लिम संसारका केही तानाशाही शासनहरूमा तथाकथित मानवअधिकारको उल्लङ्घनलाई उद्धृत गर्दछ। के महत्त्वपूर्ण छ कि यी मानव अधिकार उल्लङ्घनहरू वास्तवमा वास्तविक मुस्लिम राज्यहरूमा हुन सक्दैनन्। तथापि, विडम्बनाको कुरा के छ भने, पश्चिमी संसारले यी अत्यन्त दमनकारी निरंकुश र निरंकुश शासनहरूलाई समर्थन गर्न जारी राखेको छ र मुस्लिम संसारमा यी शासकहरू र तिनीहरूका शासनहरूको विरोधमा उठ्ने लोकप्रिय आवाजहरूलाई बेवास्ता गरिरहेको छ।
के पश्चिमी विद्वानहरूलाई थाहा छ कि इस्लाम एक मूल्य प्रणालीको रूपमा मानव अधिकारको विश्वव्यापी घोषणा (UDHR) मा समावेश गरिएका समान मानव अधिकार उपदेशहरूलाई समर्थन गर्दछ? यो बेवास्ता गर्नु हुँदैन कि इस्लामले वास्तवमा हिब्रू बाइबल र नयाँ नियममा उल्लिखित समान नैतिक सिद्धान्तहरू समावेश गर्दछ, जुन दुबै आधुनिक पश्चिमी कानून र कानुनी प्रणालीको टेम्प्लेटको रूपमा काम गर्दछ। वास्तवमा, मुस्लिमहरूले पवित्र शास्त्रहरू, र विशेष गरी तीन अब्राहमिक विश्वासहरू – इस्लाम, यहूदी धर्म र ईसाई धर्मको माध्यमबाट व्यक्त गरिएको विश्वव्यापी सत्यहरूको रक्षा गर्नुपर्दछ।
सबै मानव जातिलाई दाजुभाइ र दिदीबहिनीको रूपमा जोड्ने साझा वंशको एकल वंशको पुष्टि हो। कुरआन (४९:१३) ले भन्छ, “हे मानवजाति, हामीले तिमीहरूलाई एउटै पुरुष र नारीबाट सृष्टि गर्यौं र तिमीहरूलाई छुट्टाछुट्टै जाति र जातिहरू बनायौं, ताकि तिमीहरूले एकअर्कालाई चिन्न सक। अल्लाहको दृष्टिमा तिमीहरूमध्ये सबै भन्दा राम्रो उही नै सबैभन्दा धर्मी हो। ईश्वर सर्वज्ञ, जानीजानी छ।” यसबाट स्पष्ट रूपमा भाइचारा र पारस्परिकताका अवधारणाहरू र अन्य सबै आदर्शहरू जनताहरू बीचको सभ्य अन्तरक्रियाको केन्द्रबिन्दु हुन्। यद्यपि, पश्चिमी र इस्लामिक सन्दर्भमा खुशीको खोजी फरक हुन सक्छ। यदि एक व्यक्तिको खुशीको खोजीले अर्को व्यक्तिको आधारभूत अधिकारलाई अतिक्रमण गर्छ जुन इस्लाममा सहन हुँदैन।
इस्लामले पारस्परिकताको नैतिकता सिकाउँछ जसले अरूलाई हामीसँग व्यवहार गरेको चाहन्छौं जस्तो व्यवहार गर्न आवश्यक छ: पैगम्बर मुहम्मदले भने, “तिमीहरू मध्ये कोही पनि [वास्तवमा] विश्वास गर्दैन जबसम्म उसले आफ्नो भाइको लागि आफूले चाहेको कुरा चाहँदैन।” यसबाट सबैजना समान मूल्यका हुन्छन् भन्ने सिद्धान्त विस्तार गर्दछ, केवल किनभने तिनीहरू मानव छन्। तसर्थ, सतही भिन्नताका बाबजुद पनि प्रत्येक मानिसलाई समान मूल्यको रूपमा लिनुपर्छ।
कुरानमा धेरै पदहरू पनि छन् जसले भ्रातृत्वको भावनामा व्यवहार गर्नु भनेको के हो भनेर सुन्दरताका साथ क्याप्चर गर्दछ किनकि यसले दयालु शब्दहरू उच्चारण गर्न, इमानदारी, क्रोधलाई रोक्न, लोभबाट बच्न, क्षमा गर्ने अभ्यास गर्न, उचित मापन दिन, धोखाधडी र घूसखोरीको निन्दा गर्न प्रोत्साहित गर्दछ। नम्रतापूर्वक व्यवहार गर्ने, उपहास र व्यंग्यलाई सल्लाह दिने, कसैको वाचा र प्रतिबद्धताहरूको सम्मान गर्ने, र शान्ति, मेलमिलाप, परोपकार, सहिष्णुता, उदारता र सम्मानलाई प्रोत्साहन गर्ने।
त्यसकारण, सभ्यताहरूको उदय र पतनको बाह्र खण्डको विश्लेषण पूरा गर्ने बेलायती इतिहासकार प्रोफेसर अर्नोल्ड टोयनबीले टिप्पणी गरे: “मुस्लिमहरू बीचको जाति चेतनाको लोप हुनु इस्लामको असाधारण नैतिक उपलब्धिहरू मध्ये एक हो, र। समसामयिक संसारमा यो इस्लामिक सद्गुणको प्रचार-प्रसारको आवश्यकता छ।
